Maandag 2 oktober
Reflectief artikel Het Paleis
Deze maandag kon ik gelukkig nog een soort van uitslapen. Om 10.15 hoefden we namelijk pas aanwezig te zijn in de Rotterdamse Schouwburg. Ik wist dat ik een voorstelling te zien zou krijgen voor kleuters maar had eigenlijk werkelijk geen idee wat ik kon verwachten. Wel wist ik dat ik na afloop de acteurs in de voorstelling zou gaan interviewen. Met die gedachte in mijn achterhoofd ben ik de voorstelling ingegaan. Ik vond het een hele verrassende voorstelling! Omdat ik er heel vrij heen ging met de verwachting van ´ik zie het allemaal wel´ was ik echt verbaasd! Hoewel mijn verwachting niet erg groot is had ik meer een echt toneelstuk verwacht met stemmen, rollen etc. Een beetje à la het zandkasteel. Maar dit.. het was zo gaaf gedaan! De voorstelling die we te zien kregen was een schimmenspel. De acteurs van de theatergroep het paleis zaten voor het doek waarop de schimmen te zien waren. Hierdoor zag je dat ze helemaal in hun rol gekropen waren. Als ze een hondengeluid maakten omdat de schim die ze speelden een hond was, gingen ze hier ook met hun hele lichaamstaal in mee. De kinderen vonden dit fantastisch ze moesten hier dan ook hard om lachen. Verder waren de kinderen eigenlijk erg enthousiast. De muziek vonden ze leuk, dit merkte je doordat ze hard mee gingen klappen op de maat. Maar daarnaast was het verhaal ´Eet je stekels op´ ook erg spannend. Dit was ook wel te zien aan een aantal kinderen die angstig bij studenten op schoot kropen. Verder heb ik niet de gelegenheid gehad om de kinderen vragen te stellen.
Die gelegenheid heb ik daarin tegen wel gehad bij de acteurs. We mochten ze interviewen en omdat het een Franssprekend gezelschap was, was er ook een tolk aanwezig. Maar de Belgen konden ook een aardig woordje Nederlands. Het was een gezelschap bestaande uit een actrice, illustratrice en drummer. De illustratrice had het hele schimmenspel gemaakt en was alleen al 2 jaar bezig geweest met de voorbereiding van het hele geheel. De drummer is bezig geweest met de geluidseffecten. Deze vond ik overigens erg grappig en origineel. Als de griezeloma door het bos liep dan werd er een zak met knikkers gebruikt voor het stampende, sloffende effect. Hij heeft hier de voorbereiding aan gehad om gedurende het hele stuk overal de passende geluiden bij te vinden. De actrice heeft mede met de illustratrice het verhaal bedacht en omdat er twee personen nodig waren voor het schimmenspel moest de illustratrice uiteindelijk zelf ook acteren. Wat haar erg goed beviel! Na zes maanden repeteren kon de voorstelling gepresenteerd worden. In België beviel de voorstelling erg goed en viel zelfs in de prijzen. Waardoor het gezelschap internationaal kon gaan. En meer dan 300 voorstellingen in landen als Frankrijk, Zwitserland en Duitsland beleefd het gezelschap nog heel veel plezier aan het spelen van de voorstelling.De voorstelling ging veel over bang zijn en dit was een bewuste keuze van het gezelschap. Ikzelf vond het voor kleuters af en toe nogal heftig wat betreft dood en griezelfiguren. Maar de acteurs zeiden dat het in de echte wereld ook voorkwam dus dat de kinderen er gewoon kennis mee mochten maken en dat het helemaal niet erg was om die emoties van angst te beleven. Het was dan ook niet erg om te huilen volgens de acteurs. Ik vond dit wel erg extreem. De voorstelling was in mijn ogen wel geschikt voor de kinderen als het hier en daar iets aangepast zou worden. Praten over de dood met kleuters moet geen probleem zijn, maar er op deze manier in aanraking mee komen.. Hmm dat vond ik niet echt geschikt.. Verder waren er wat conflicten binnen de voorstelling. Ik denk dat kinderen snel wat conclusies gaan trekken dus ik vind dat je hier erg mee uit moet kijken. Zo zal er snel het beeld ontstaan 'Het bos is eng' en 'alle oude oma's zijn griezelheksen'. Het is best belangrijk dat dit niet altijd zo is en dat er duidelijk wordt gemaakt dat dit een toneelvoorstelling is.
Cultureel paspoort
's Middags gingen we naar de Mariaschool om hier te werken aan ons cultureel paspoort. Een creatieve opdracht waarbij je je silhouet moest omtrekken en hierbinnen met tijdschriften knipsels je eigen culturele bagage weer moest geven. Ik vond dit een hele leuke opdracht waarin ik lekker creatief aan de slag kon. Ik koos voor kleurrijke foto's en plaatjes omdat ik zelf van vrolijkheid hou. Verder waren er verschillende beelden te zien. Allereerst muzikale aspecten. Ik speel zelf klarinet en doe dit ook in verschillende orkesten. Daarnaast leer ik nu ook gitaar te spelen en heb ik zangles op de pabo. Ook luister ik graag naar allerlei soorten muziek; soul, jazz maar ook klassiek en hiphop. Ik kan echt alle soorten muziek waarderen en dat kwam terug in mijn paspoort. Daarnaast zie je veel plaatjes van andere culturen. Ik droom van verre reizen en andere culturen te ontdekken. Van de zomer mocht ik dan ook Sri Lanka van mijn lijstje afschrappen. Op reis ben ik ook veel bezig met fotografie en vind dit erg leuk. Dit deed mijn moeder vroeger ook al en heb ik eigenlijk een beetje van haar meegekregen. Toevallig kan ik deze muzikaliteit erg goed kwijt in mijn vak als leerkracht en ben ook voornemens om mijn leerlingen in ieder geval te laten ervaren hoe leuk het is om samen muziek te maken.
Deze maandag kon ik gelukkig nog een soort van uitslapen. Om 10.15 hoefden we namelijk pas aanwezig te zijn in de Rotterdamse Schouwburg. Ik wist dat ik een voorstelling te zien zou krijgen voor kleuters maar had eigenlijk werkelijk geen idee wat ik kon verwachten. Wel wist ik dat ik na afloop de acteurs in de voorstelling zou gaan interviewen. Met die gedachte in mijn achterhoofd ben ik de voorstelling ingegaan. Ik vond het een hele verrassende voorstelling! Omdat ik er heel vrij heen ging met de verwachting van ´ik zie het allemaal wel´ was ik echt verbaasd! Hoewel mijn verwachting niet erg groot is had ik meer een echt toneelstuk verwacht met stemmen, rollen etc. Een beetje à la het zandkasteel. Maar dit.. het was zo gaaf gedaan! De voorstelling die we te zien kregen was een schimmenspel. De acteurs van de theatergroep het paleis zaten voor het doek waarop de schimmen te zien waren. Hierdoor zag je dat ze helemaal in hun rol gekropen waren. Als ze een hondengeluid maakten omdat de schim die ze speelden een hond was, gingen ze hier ook met hun hele lichaamstaal in mee. De kinderen vonden dit fantastisch ze moesten hier dan ook hard om lachen. Verder waren de kinderen eigenlijk erg enthousiast. De muziek vonden ze leuk, dit merkte je doordat ze hard mee gingen klappen op de maat. Maar daarnaast was het verhaal ´Eet je stekels op´ ook erg spannend. Dit was ook wel te zien aan een aantal kinderen die angstig bij studenten op schoot kropen. Verder heb ik niet de gelegenheid gehad om de kinderen vragen te stellen.
Die gelegenheid heb ik daarin tegen wel gehad bij de acteurs. We mochten ze interviewen en omdat het een Franssprekend gezelschap was, was er ook een tolk aanwezig. Maar de Belgen konden ook een aardig woordje Nederlands. Het was een gezelschap bestaande uit een actrice, illustratrice en drummer. De illustratrice had het hele schimmenspel gemaakt en was alleen al 2 jaar bezig geweest met de voorbereiding van het hele geheel. De drummer is bezig geweest met de geluidseffecten. Deze vond ik overigens erg grappig en origineel. Als de griezeloma door het bos liep dan werd er een zak met knikkers gebruikt voor het stampende, sloffende effect. Hij heeft hier de voorbereiding aan gehad om gedurende het hele stuk overal de passende geluiden bij te vinden. De actrice heeft mede met de illustratrice het verhaal bedacht en omdat er twee personen nodig waren voor het schimmenspel moest de illustratrice uiteindelijk zelf ook acteren. Wat haar erg goed beviel! Na zes maanden repeteren kon de voorstelling gepresenteerd worden. In België beviel de voorstelling erg goed en viel zelfs in de prijzen. Waardoor het gezelschap internationaal kon gaan. En meer dan 300 voorstellingen in landen als Frankrijk, Zwitserland en Duitsland beleefd het gezelschap nog heel veel plezier aan het spelen van de voorstelling.De voorstelling ging veel over bang zijn en dit was een bewuste keuze van het gezelschap. Ikzelf vond het voor kleuters af en toe nogal heftig wat betreft dood en griezelfiguren. Maar de acteurs zeiden dat het in de echte wereld ook voorkwam dus dat de kinderen er gewoon kennis mee mochten maken en dat het helemaal niet erg was om die emoties van angst te beleven. Het was dan ook niet erg om te huilen volgens de acteurs. Ik vond dit wel erg extreem. De voorstelling was in mijn ogen wel geschikt voor de kinderen als het hier en daar iets aangepast zou worden. Praten over de dood met kleuters moet geen probleem zijn, maar er op deze manier in aanraking mee komen.. Hmm dat vond ik niet echt geschikt.. Verder waren er wat conflicten binnen de voorstelling. Ik denk dat kinderen snel wat conclusies gaan trekken dus ik vind dat je hier erg mee uit moet kijken. Zo zal er snel het beeld ontstaan 'Het bos is eng' en 'alle oude oma's zijn griezelheksen'. Het is best belangrijk dat dit niet altijd zo is en dat er duidelijk wordt gemaakt dat dit een toneelvoorstelling is.
Cultureel paspoort
's Middags gingen we naar de Mariaschool om hier te werken aan ons cultureel paspoort. Een creatieve opdracht waarbij je je silhouet moest omtrekken en hierbinnen met tijdschriften knipsels je eigen culturele bagage weer moest geven. Ik vond dit een hele leuke opdracht waarin ik lekker creatief aan de slag kon. Ik koos voor kleurrijke foto's en plaatjes omdat ik zelf van vrolijkheid hou. Verder waren er verschillende beelden te zien. Allereerst muzikale aspecten. Ik speel zelf klarinet en doe dit ook in verschillende orkesten. Daarnaast leer ik nu ook gitaar te spelen en heb ik zangles op de pabo. Ook luister ik graag naar allerlei soorten muziek; soul, jazz maar ook klassiek en hiphop. Ik kan echt alle soorten muziek waarderen en dat kwam terug in mijn paspoort. Daarnaast zie je veel plaatjes van andere culturen. Ik droom van verre reizen en andere culturen te ontdekken. Van de zomer mocht ik dan ook Sri Lanka van mijn lijstje afschrappen. Op reis ben ik ook veel bezig met fotografie en vind dit erg leuk. Dit deed mijn moeder vroeger ook al en heb ik eigenlijk een beetje van haar meegekregen. Toevallig kan ik deze muzikaliteit erg goed kwijt in mijn vak als leerkracht en ben ook voornemens om mijn leerlingen in ieder geval te laten ervaren hoe leuk het is om samen muziek te maken.
Reacties
Een reactie posten